غافلان چند قبادوزی ادراک کنید

به گریبانی اگر دست رسد چاک کنید

صد نفس بال فشان سوخت به زنگدانه خاک

یک سحر، سیر پریخانهٔ افلاک کنید

چند باید دهن از خبث بانبارد کس

یک دو روزی نفس سوخته مسواک کنید

صید خلق از نفس سوخته ، پر بیخردی است

ا- نقدر رشته متابید که فتراک کنید

دید معنی نشود مایل تحقیق کسان

بینش آن است که در چشم حسد خاک کنید

چشمهٔ خضر در این دشت سراب هوس است

تشنه کامان ، طلب دیدهٔ نمناک کنید

تلخی حادثه قند است به خرسندی طبع

نام افیون گوارا شده ، تریاک کنید

ساغر آبلهٔ ما ز ادب سرشار است

جادهٔ وادی تسلیم رگ تاک کنید

هیچکس منفعل طینت بی درد مباد

مژه ای را به نم آرید و عرق پاک کنید

تا نگردید در این عرصهٔ تشویش هلاک

همچو بیدل حذر ازکوشش بی باک کنید